Οι πέντε ανθρώπινες μορφές του Μάρκου Γεωργιλάκη, που πήρε το πρώτο βραβείο για τη Μακρόνησο, αγέρωχες και περήφανες, και όπως ο ίδιος αναφέρει “συμβολίζουν, ότι οι κρατούμενοι της Μακρονήσου υπάρχουν ζωντανοί, αφού με τη στάση τους διεμβόλισαν το χρόνο και πήραν τη θέση τους στην ιστορία. Υπάρχουν στη σκέψη και τη συνείδηση του καθένα μας και μας περιμένουν, μας υποδέχονται στον χώρο και συνδιαλέγονται μαζί μας”.
Ο γλύπτης, Μάρκος Γεωργιλάκης, ως παιδί Μακρονησιώτη πατέρα, φιλοτέχνησε ένα έργο με ισχυρούς συμβολισμούς. Ζητούμενο για τον ίδιο είναι η «παρουσία» των εξόριστων στο Μνημείο.
«Δεν μπορώ να αντιληφθώ τη Μακρόνησο χωρίς τους ανθρώπους της, χωρίς τους εξόριστους, που έζησαν, πόνεσαν, βασανίστηκαν στα χώματά της», επισημαίνει χαρακτηριστικά και συνεχίζει: «Από τους ανθρώπους αυτούς σήμερα υπάρχει ό,τι εμείς, οι μεταγενέστεροι, κρατάμε στη σκέψη μας, στην καρδιά μας γι’ αυτούς».
Ο Γιάννης Ρίτσος, εξόριστος και μάρτυρας της Μακρονήσου, δίνει στη συλλογή “Μακρονησιώτικα” όσο δε γίνεται πιο καθαρά το αγωνιστικό σθένος, την αντοχή, την ακλόνητη πίστη των αλύγιστων της ταξικής πάλης στη Μακρόνησο.
“Δεν το πιστεύαμε ποτές,
να ‘ναι τόσο σκληροί οι άνθρωποι.
Δεν το πιστεύαμε ποτές
να ‘χει τόση αντοχή η καρδιά μας”.
“Όλα τα μοιραστήκαμε, σύντροφοι,
τώρα μπορούμε να ζήσουμε
ή να πεθάνουμε απλά κι όμορφα
σαν ν’ ανοίγουμε μια πόρτα το πρωί
και να λέμε καλημέρα στον ήλιο και στον κόσμο”.
“Είναι κοντά η λευτεριά, σύντροφοι,
μια και μάθαμε, σύντροφοι, να πεθαίνουμε
μάθαμε και να ζούμε, σύντροφοι”.
Επιδιώκουμε κάθε προσωπική συμμετοχή και συμβολή για την μελέτη, το σχεδιασμό,
την κατασκευή, την συντήρηση των Μνημείων και των Μουσείων.
Το φως θα καίει για πάντα για αυτούς που νίκησαν το θάνατο,
με την δική σας συμβολή!
© 2025 Πίνδος • All Rights Reserved